W lutym 1994 do Warszawy na spotkanie z SHK-Z przyleciała delegacja FSE w składzie; Gildas DYEVRE- Komisarz Federalny, Jeanne Taillefer (znała język polski) oraz Maurice Ollier. Stronę polską reprezentowali: Tomasz Szydło – Naczelnik, Zbigniew Korba oraz Zbigniew Minda. W wyniku przeprowadzonej dyskusji w dniu 26 lutego 1994 r. podpisano protokół o współpracy pomiędzy tym stowarzyszeniami. Był to pierwszy dokument prawny nadający kierunek ku jedności.
Opr. M. Mucha i T. Podkowiński na podstawie materiałów archiwalnych SHK-Z FSE oraz Gildas Dyevre „Działalność FSE w krajach Europy Centralnej i Wschodniej 1989-1995” maszynopis w zbiorach w T. Podkowińskiego
PROTOKÓŁ O WSPÓŁPRACY
Między stowarzyszeniami:
Union Internationale des Guides et Scouts ďEurope – F.S.E., oznaczonym dalej skrótem FSE, reprezentowanym przez Gildas’a Dyevre’a, jego komisarza federalnego,
a polskim Stowarzyszeniem Harcerstwa Katolickiego „Zawisza”, oznaczonym skrótem SHK-Z, reprezentowanym przez Tomasza Szydło, jego naczelnika,
ustalono co następuje:
1. CEL
FSE i SHK-Z, stosując metody wychowawcze „wykazujące wiele punktów wspólnych i będąc przywiązane do wspólnych wartości skautingu katolickiego, uznają za pożądane skoordynowanie swych wysiłków w celu ułatwienia działalności swych jednostek i zapewnienia kształcenia swoich kadr.
Z tego powodu obydwa ruchy – mając na względzie przyszłe zjednoczenie zdecydowały się podpisać wspólnie niniejszy protokół o współpracy, który przewiduje już teraz realizację wzajemnej pomocy na płaszczyźnie duchowej, moralnej, pedagogicznej i materialnej.
2. WSPÓLNE ZAŁOŻENIA RELIGIJNE I DUCHOWE
FSE i SHK-Z są skautowymi ruchami wychowania chrześcijańskiego, wyznania rzymsko-katolickiego. Obydwa ruchy opierają całość swych działań i decyzji na regułach tej wiary (l). Dążenie do chrześcijańskiego wychowania młodych poprzez skauting wpisuje obydwa ruchy w tradycję skautingu katolickiego, która została zaszczepiona w Europie Zachodniej przez Ojca Sevin.
FSE i SHK-Z mogą więc współpracować wyłącznie z organizacjami skautowymi, które korzenie swe wywodzą z Biblii i tradycji chrześcijańskiej (2). Jeżeli wzbraniają się przed „nawiązaniem organicznych więzi z organizacjami niechrześcijańskimi” (3) to „w trosce o otwarcie ekumeniczne, niezbędne dla powrotu Europy do jedności duchowej” (4) mogą więzi takie nawiązywać z organizacjami skautowymi należącymi do innych wyznań chrześcijańskich.
3. WSPÓLNE ZAŁOŻENIA PEDAGOGICZNE
FSE i SHK-Z odwołują się do zasad i celów głoszonych przez założyciela skautingu Lorda Baden-Powelľa. Uznając skauting za całościową metodę wychowawcą obydwa ruchy zachowują jednolity charakter jednostek oraz trzy gałęzie odpowiadające różnym etapom rozwoju młodego człowieka, tj.
– gałąź wilcząt (zuchów, żaków i biedronek) od 8 do 12 lat,
– gałąź wywiadowców i wywiadowczyń (harcerzy i przewodniczek) od 12 do 17 lat,
– gałąź „rout” i „feu” (wędrowników i przewodniczek starszych) powyżej 17 lat.
Obydwa ruchy nie stosują koedukacji w obrębie tej samej jednostki, uznając, że wychowanie chłopców i dziewcząt powinno odbywać się w sposób odmienny. „Całkowicie odrębne w swej hierarchii i strukturze pedagogicznej, sekcja męska i żeńska tworzą jeden ruch wspólny dla dziewcząt i chłopców co do ducha i stylu zarządzania (5).
Obydwa ruchy uznają system zastępów za główną postawę skautingu założonego przez Baden-Powelľa. Zastosowany w praktyce w odniesieniu do sekcji harcerzy i przewodniczek uczy młodych ludzi życia w małych 6-8 osobowych grupach dowodzonych przez jednego z nich samych, gdzie każdy posiada odrębne obowiązki. System ten uczy ich w ten sposób zmysłu odpowiedzialności i sprawowania władzy na słuszną miarę kompetencji” (6).
4. WZAJEMNA POMOC OBYDWU RUCHÓW
4.1. Wzajemna pomoc duchowa i moralna
Obydwa ruchy postanawiają stanowić razem „wspólnotę wiary modlitwy i działania …, której celem podstawowym jest wychowanie młodych za pomocą tradycyjnego skautingu Baden-Powelľa na zasadach chrześcijańskich, które są fundamentem naszej wspólnej cywilizacji europejskiej” (7). Decyzja ta znajdzie swe praktyczne odbicie szczególnie we wspólnie organizowanych pielgrzymkach.
4.2. Wzajemna pomoc pedagogiczna
Obydwa ruchy skautowe stosując bardzo zbliżone metody wychowawcze, oparte na zasadach głoszonych przez Baden-Powelľa i na praktyce skautingu katolickiego wprowadzonego do Europy przez Ojca Sevin, decydują się na współpracę w tej dziedzinie.
Współpraca ta przejawiać się będzie w szczególności:
– w swobodnym używaniu materiałów wychowawczych wydawanych przez obydwa ruchy,
– w swobodnym wykorzystaniu artykułów, rysunków i fotografii publikowanych w czasopismach pod warunkiem podania ich źródła pochodzenia,
– w nawiązaniu braterskich więzi między jednostkami i we wspólnych obozach,
– w uczestnictwie jednostek obydwu ruchów skautowych w zlotach organizowanych przez SHK-Z i FSE lub przez jedną z organizacji, którą ta zrzesza,
– w uczestnictwie w obozach szkoleniowych – każdy z obydwu ruchów zobowiązuje się udostępnić swe obozy szkoleniowe stażystom proponowanym przez kierownictwo SHK-Z lub organizacji zrzeszonych w FSE i uznać ich dyplomy (patenty), które będą im wydane. Troska o wspólne kształcenie kadry instruktorskiej znajdzie również swój konkretny wyraz w tworzonych mistrzowskich obozach szkoleniowych gromadzących instruktorów obydwu ruchów.
4.3. Wzajemna pomoc materialna
Obydwa ruchy zobowiązują się do wzajemnej pomocy:
– ułatwiając organizowanie obozów na ich terytoriach państwowych,
– ułatwiając uczestnictwo grup w zgromadzeniach organizowanych na szczeblu państwowym lub międzynarodowym.
– umożliwiając SHK-Z zaopatrywanie się w stowarzyszeniach zrzeszonych w FSE w materiały i dokumenty pedagogiczne na warunkach przysługującym członkom tych organizacji. Rozporządzenie to przewiduje, że SHK-Z będzie mogło w szczególności zaopatrywać się w te materiały w spółkach tych organizacji (Carrick lub inne).
5. APROBATA TEKSTÓW FUNDAMENTALNYCH
W obecnym stanie wzajemnych stosunków, SHK-Z bez zastrzeżeń aprobuje Dyrektorium Religijne, Kartę i Zasady Skautingu Europejskiego, definiujące fundamenty działalności wychowawczej, którą chce prowadzić wspólnie z FSE.
Teksty prawa i przyrzeczenia będą musiały być przedmiotem wspólnego studium przed ewentualnym przystąpieniem SHK-Z do ľUnion Internationale des Guides et Scouts ďEurope.
Warszawa, 26 lutego 1994 r.
(…) (…)
Tomasz SZYDŁO Gildas DYEVRE
Naczelnik Komisarz Federalny
1) art. 1.3 Statutu FSE
2) frag. Uchwały Sejmiku Instruktorskiego SHK-Z z dn. 18.12.1993
3) art. 3. Dyrektorium Religijnego FSE
4) art. 1.2.3. Statutu FSE
5) art. 5.1.2. Stautu FSE
6) art. II Karty Skautingu Europejskiego
7) art. 1.2.1. Statutu FSE
Fot. na okładce: Fragment francuskiego tekstu
