W sierpniu 1994 r. podczas II Eurojamu FSE w Viterbo (Włochy) miała miejsce pielgrzymka przewodniczek i skautów do Rzymu. Tam w Bazylice Świętego Piotra doszło do spotkania z Ojcem Świętym Janem Pawłem II. W swoim przemówieniu papież wyraził przesłanie dla pracy wychowawczej Przewodniczek i Skautów Europy.
W Eurojamie 1994 pierwszy raz uczestniczyła 40-osobowa delegacja SHK-Z. Choć formalnie nie należała jeszcze do FSE flaga polski powiewała na maszcie zlotowym.
Opr. M. Mucha i T. Podkowiński na podstawie materiałów archiwalnych SHK-Z FSE oraz Gildas Dyevre „Działalność FSE w krajach Europy Centralnej i Wschodniej 1989-1995” maszynopis w zbiorach w T. Podkowińskiego
Przemówienie Ojca Świętego Jana Pawła II
do Przewodniczek i Skautów Europy
Bazylika św. Piotra, środa, 3 sierpnia 1994 r., godz. 10.00
Drodzy – Przewodniczki i Skauci Europy!
Cieszę się, że mogę was przywitać na tej środowej Audiencji Generalnej. W czasie waszego Międzynarodowego Zlotu w Viterbo podejmujecie refleksję na temat: „W Chrystusie każdy człowiek jest moim bratem”. W takim kontekście chcieliście odbyć pielgrzymkę do miejsc uświęconych męczeństwem Apostołów Piotra i Pawła, aby wzmocnić waszą wiarę i podjąć z ożywionym zapałem misję, jaka wam została powierzona. Rzeczywiście jesteście powołani do tego, aby z całym młodzieńczym zapałem uczestniczyć w konstruowaniu Europy narodów, w której w każdym człowieku szanowana byłaby godność dziecka miłowanego przez Boga i byłaby tworzona jedna społeczność oparta na solidarności i na miłości bratniej.
Przecież waszym codziennym zadaniem jest świadczyć o Chrystusie Zmartwychwstałym wśród waszych rówieśników, którzy mają potrzebę prawdziwego sensu życia i przekonania, że dzięki miłości Chrystusa Zbawiciela otwiera się przed nimi przyszłość pełna nadziei. Być chrześcijaninem oznacza niezmordowanie służyć budowaniu pokoju i jedności w Kościele i w świecie. Dla was w szczególności oznacza to pracować w obrębie waszej wielkiej rodziny Skautów, w której jesteście braćmi i siostrami, posługując się waszą specjalną pedagogiką, żyjąc przykazaniem miłości, jak mówi: Jezus „niech wszyscy poznają, żeście uczniami moimi” (J 13, 35).
Prawo skautowe jest waszym ideałem. Inspiruje was ono do rozwijania podstawowych wartości ludzkich: uczciwości, prawości, sumienności w spełnianiu obowiązków, umiłowania przyrody, służby bliźnim. Polega ona na dawaniu tego, co się otrzymuje. To właśnie przez służbę bliźniemu odnajdujemy prawdziwe szczęście. Pedagogika skautowa dostarcza wam bezcennych środków do formowania waszej osobowości. U waszego boku znajdują się przełożeni i dorośli, którzy prowadząc was w sposób zdecydowany i z delikatną cierpliwością pragną pomagać wam w stawaniu się lepszymi.
Zdajecie sobie sprawę, jak ważną rzeczą w przestrzeganiu tego prawa skautowego, programu życia prawego i pociągającego, jest żyć w Kościele i przystępować do sakramentów.
W Eucharystii wspólnota zebrana przez Chrystusa – Głowę otrzymuje pokarm, by kroczyć wytyczoną drogą. Uznajcie ten niezwykły dar Chrystusa, który przychodzi, aby zamieszkać w głębi waszej istoty, czyniąc z waszego ciała i z waszego serca miłą dla Niego świątynię (por. 1 Kor 3, 16).
W sakramencie pokuty, często praktykowanym, odkrywacie, że Jezus ma do was zaufanie i kocha was nieskończenie, że przeszłość można przezwyciężyć, gdyż przebaczenie otwiera nową przyszłość. Stajecie się coraz bardziej czystymi i panami samych siebie. W świecie, który oferuje łatwe przyjemności i fałszywe złudzenia, trzeba mieć odwagę iść pod prąd, kierując się istotnymi wartościami i w ten sposób realizować życie harmonijne, kwitnące i radosne.
Codziennie jesteście powołani, aby żyć w rodzinie, w szkole i w czasie wolnym, w zgodzie z sakramentami chrztu i bierzmowania, prosząc Ducha Świętego, aby dał wam jasność w wyborze tego, co powinniście czynić.
Droga młodzieży, zachęcam was, w waszym Ruchu, w kościołach, w parafiach, czy innych chrześcijańskich miejscach, do zastanowienia się nad sensem, jaki chcielibyście nadać swojemu życiu. Bóg powierzył wam talenty. Niektórzy z was usłyszeli lub usłyszą apel wzywający do tego, aby zostać księdzem, zakonnikiem lub siostrą zakonną, czy też człowiekiem świeckim zaangażowanym w świecie. Pozwólcie prowadzić się Chrystusowi i nigdy nie bójcie się odpowiedzieć tak, jak to uczynił młody Samuel, aby służyć w Kościele! Chrystus pragnie, aby wasze życie odniosło sukces, po to, aby rozbłysło Jego światło i abyście mogli osiągnąć szczęście, którym chce was napełnić. Kościół liczy na was i na wielką skautową rodzinę.
Droga młodzieży, na zakończenie tej audiencji generalnej pozdrawiam serdecznie was, którzy przybywacie z Niemiec, Austrii, Belgii, Kanady, Hiszpanii, Francji, Węgier, Włoch, Litwy, Luksemburga, Polski, Portugalii, Rumunii, Rosji i Szwajcarii. Oby w waszych sercach nigdy nie wygasło pragnienie podążania śladami Chrystusa w Kościele!
Powierzając was opiece Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła i naszej Matki, daję wam z całego serca moje apostolskie błogosławieństwo.
Jan Paweł II
Fot. na okładce: Okładka książeczki EJ 1994
